linksazidarki6

به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري تسنيم، 15  مهر، روز روستا در ايران است؛ فرصتي براي يادآوري نقش حياتي روستاييان در حفظ فرهنگ، سنت و منابع طبيعي كشور. مردماني كه سال‌ها با زمين، مراتع و منابع آبي انس گرفته‌اند و بخش بزرگي از توليدات كشاورزي، صنايع دستي و ميراث فرهنگي را زنده نگه مي‌دارند. اما اهميت اين روز فقط به تقدير از تلاش‌هاي اقتصادي و اجتماعي روستاييان خلاصه نمي‌شود؛ بخش اصلي آن در پيوند مستقيم زندگي روستايي با محيط زيست و حيات وحش است.

بيشتر بخوانيد

• تجربه اقتصادي كردن حفاظت از حيات وحش؛ از قرق‌هاي يزد و كرمان تا اوراق قرضه كرگدن‌ها

روستاييان اگر در حفاظت از محيط زيست شريك شوند و منافع اقتصادي مستقيم آن را تجربه كنند، به بهترين مدافعان طبيعت تبديل مي‌شوند. بهره‌برداري پايدار از تالاب‌ها، گردشگري بوم‌گردي مرتبط با حيات وحش، يا ماهي‌گيري مقرون به صرفه، نه تنها امنيت منابع طبيعي را تضمين مي‌كند، بلكه رفاه و درآمد روستاييان را هم ارتقا مي‌دهد. وقتي منافع مستقيم اقتصادي با حفاظت همراه باشد، انگيزه براي مراقبت از مراتع، جنگل‌ها و زيستگاه‌هاي حيات وحش چند برابر مي‌شود.

اما اگر توجهي به معيشت روستاييان نشود و نفعي از حفظ جت بت نبينند، بهره‌برداري بيش از حد و تخريب محيط زيست اجتناب‌ناپذير خواهد بود. فشار بر مراتع، شكار غيرمجاز، برداشت بي‌رويه از تالاب‌ها و تجاوز به زيستگاه‌هاي حيات وحش، معمولاً محصول اين شكاف اقتصادي و مديريتي است. بدون انگيزه و منافع مستقيم، حفاظت طبيعي به يك شعار خالي تبديل مي‌شود و چرخه تخريب ادامه پيدا مي‌كند.

يكي از نمونه‌هاي ملموس و الهام‌بخش همكاري روستاييان با محيط زيست، تجربه يك حفاظتگر قرق اختصاصي در علي‌آباد چهل‌گزي يزد است كه از اهالي روستاهاي اطراف همين قرق است.